Od Niko

Coraz więcej osób zamyka się w sobie. Trzeba coś z tym zrobić. Uciekam czasowo. 

- Bello. Wyjeżdżam. Biorę ze sobą nieliczne wilki. Ale ty zostań z młodymi. Dokładnie biorę ze sobą Zayn'a. 

- Niko.. 

- Proszę.. Potrzebuję tego. Będę pisać listy. Codziennie.. 

- Uważaj na siebie. - powiedziała dając mi torbę przewieszaną przez łopatkę. 

- Dzięki kochanie. 

- Proszę. 

Odszedłem bez słowa. Nie wiedziałem co miałem zrobić. Poszedłem do Zayn'a. 

- Tato! 

- Niko! Co jest? 

- Wyruszamy w podróż. Sami. 

- No.. No dobra.. 

Tata wziął kilka rzeczy, coś do picia i obaj wzbiliśmy się w powietrze. Polecieliśmy na wschód. Lecieliśmy kilka godzin, gdy zobaczyliśmy wioskę, a za nią potworne zamczysko. 

- Niko, co to jest? 

- Nie mam pojęcia! 

Wylądowaliśmy na brzegach miasta. Usłyszeliśmy krzyk i zatrzaskujące się drzwi i okna. Byli tu ludzie, ale jacyś tacy mniejsi niż normalni. Na tablicy ładnego budynku dostrzegłem napis ,,Urząd miejski Wokarku". 

- To miasto to Wokark tato.. 

- Skąd wiesz? 

- Tablica. 

<Zayn?>