Od Okamiego

Przechadzałem się przez Watahę podekscytowany tym co nowego wydarzyło się na Watasze.

Wraz z Wyndbainem rozmawialiśmy o tym co wydarzyło się w ostatnich tygodniach.

- Wiesz Okami... - rozpoczął niechętnie Wyndbain

- Co?

- Słyszałem że nasz brat Kyubi przyłączył się do Watahy.

- No wiem , też to słyszałem

- Ale nie o to chodzi.

- A o co dokładnie, mów.

- Bo to on wrzucił mnie do tej rzeki z toksynami

- COOOO???? - byłem oszołomiony

- To co słyszałeś , to on to zrobił i przez to jestem okaleczony na całe życie!

Wyndbain zaczął płakać.

Żeby go pocieszyć powiedziałem:

- Nie smuć się, przecież to nie jest koniec świata. Nawet z tym okaleczeniem możesz cieszyć się życiem.

- Tobie to tak łatwo wychodzi z ust, ale ty nie wiesz przez co przechodzę , a do tego jeszcze ta cholerna wojna przez co zostałem porwany.

- Nie martw się , to tylko wspomnienia, lecz wciąż się ciesze że nic ci się nie stało. Ty nie wiesz przez co ja przechodziłem, też się o ciebie martwiłem i nie wiedziałem co mam zrobić. Ale wiesz , skończmy już tą rozmowę ponieważ i tak to nic nie zmieni.

- W sumie masz rację. Musze zmienić swoje nastawienie do życia.

- Prawidłowo, myśl pozytywnie ;)

I tak Wyndbain zmienił się na lepsze.

- Wiesz Okami....

- Tak?

- Wpadła mi w oko ta nowa...

- To już nie kręci cie Moon.

- Ona nie wykazuje jakich kolwiek chęci że mogę z nią być.

- A więc teraz jest Runcia?

- Hmmm....

- O spójrz akurat idzie tędy. Hej Runcia!

- Oh... hej Okami - powiedziała pięknym kobiecym głosem

- Jak się u nas czujesz?

- Bardzo mi się tu podoba! Nie wiedziałam że istnieje wataha tak cudowna!

<Runcia?>