Od Shil

Wracaliśmy z polowania. Ja, Eris, Rouder, Shoku, Fell i Moon. Byliśmy bardzo zadowoleni, czego nie czułam już od dawna. Cały czas wcyeđniej mzđleliđmz o wojnie i nie było czacu na szczęście. Nagle poczułam, że jestem obserwowana. Jednak nie chciałam niszczyć miłego nastroju. Odłączyłam się na chwilę od towarzyszy i czekałam. Nagle usłyszałam głośny krzyk. Tuż za mną toczyła się bitwa! Jednak niczego nie widziałam. Nagle zobaczyłam białe futro i Eris, która jakby nie była sobą. Poruszała się dziwnie. To przez magię krwi, TAK!!! Obcy wilk zaatakował Eris!!  Nagle usłyszałam jej krzyk. 

- " Uciekaj!!!"

Jednak nie mogłąm jej zostawić na pastwę losu. Rzuciłam się na białą waderę. Wtedy ona odsunęła czerwone chmury ją otaczające. Wyglądała tak:

To był koszmar! Wgryzłam się w jej szyję, ale ona szybko odtrąciła mnie łapą i upadłam na ziemię. Wtedy osłupiałam - ona się zregenerowała!!! Po ranie nie było ani śladu!!! Szybko rzuciła się na Eris. Chciałam wstać i ponownie zaatakować, ale wtedy poczułam silny ból. Magia krwi zaatakowała i mnie!!!

- "Już po mnie" - pomyślałam.
Lecz wtedy zza krzaków wyskoczył znajomy wilk. To był Tristan!!!

- Tristan!!! Zabij ją!!! - rozkazała wilczyca.

- Już ci nie służę!!! - krzyknął i wgryzł się w jej kark. Jednak ona uwolniła się i krzyknęła: 

- Później z tobą skończę - powiedziała i wskazała mnie łapą. - najpierw ona.

Przeraziłam się. Byłam za słaba, żeby walczyć. Resztkami sił podniosłam się z ziemi. Zauważyłam Tristana już szykującego się do skoku. Wtedy wadera złapała mnie za szyję i głośno zawyła:

- Ani kroku dalej!!! Oj malutka.... po co było się stawiać? - zwróciła się do mnie i podniosła łapę szykując się do osatecznego ciosu.

- Stój!!!! - krzyknęła Eris

- Ha!!! I co mi zrobisz? Mnie nie pokonasz!!!

- Wiem, weź mnie zamiast niej!!!

- Nie warto. - powiedziała wadera krótko. - Miałabym wziąść starą waderę za tą młodziutką waderkę?!

- Może i nie jestem aż tak młoda, ale jestem... - zatrzymała się, przełknęła ślinę i wykrzyknęła - ...JESTEM ALFĄ!!!!!

Poczułam ulgę. Wadera momentalnie puściła mnie i rzuciła się na Eris. Potem wbiła kły w szyję dawnej alfy. 

- Pamiętajcie mnie - powiedziałą Eris resztkami sił. Dostała jeszcze jeden cios i runęła na ziemię.

Po niedługim czasie wokół niej zabłysła wielka kałuża krwi. Wroga wadera zniknęła. Podbiegłam do Eris, za mną stał Tristan. Jej serce przestało bić. Zawyłam smutnie i w ciągu kilku minut znaleźli się wokół martwego ciała. Kiedy Rouder zauważył Tristana, pomyślał, że to on.

- Ty!!!!- wrzasnął i rzucił się na niego. 

Wskoczyłam między nich. 

- Czemu go bronisz?! - Wrzasnął Rouder.

- Bo to nie on. ON NAS BRONIŁ!!!!!

Basior cofnął się. 

- Czy to prawda? - Spytał.

- Yyyyyy......Tak.....- powiedział Tristan. 

- Wieżę Shil. Dziękuje ci, gdyby nie ty, nie wiem, czy ona by żyła. - powiedział i podszedł do zmarłej partnerki.

- NIE DARUJE WAM TEGO!!!!!!!!!NIE DARUJĘ!!!!!!!!!!- zawył głośno w stronę terenów Watahy Krwawych Pazórów, po czym zaczął płakać. SZybko dołączyła do niego cała wataha. 

Podeszłam do Tristiana. Zaczęłam płakać. On mnie przytulił, po czym cała wtuliłam się w jego futro. 

- Nie wiem, czy to dobry moment - zaczął - ale czy.......czy zostaniesz moją partnerką?

Osłupiałam. Tak go kocham.

- Tak...- powiedziałam przez płacz. Jego oczy spojrzały na mnie.

Nagle podeszła do nas Valixy.

- Tristan... - zaczęła, kiedy już opanowała łzy - .....możesz do nas dołączyć.

Ucieszyłam się, choć dalej byłam przerażająco smutna.

Następnego dnia przyszła do mnie Glimmer. 

- Shila, Tristan, chodźcie za mną.

Bez słowa ruszyliśmy.

Zatrzymaliśmy się w dziwnym miejscu. Glimm wprowadziła nas do jaskini.

- Skoro już jesteście razem, to przydałoby się, żebyście razem mieszkali.

- Dziękuje - powiedział Tristan. 

Alfa odeszła bez słowa. Zaczęliśmy rozmowę:

- Kim jest ta wadera? - spytałam

- To alfa....trudno będzie ją pokonać.

- Boję się Tristan....na prawdę się boję.

- Ja też, bo ja boję się o ciebie.....